Pazar, Temmuz 29, 2012

Hüzün

bir sabah uyandığında içinde hiç kimseye 
ya da hiç bir şeye karşı sevgi kalmadığını hissedersin
yalnızsındır, seni kimse anlamıyordur.
insanlardan kaçmak istersin
ama insanlar seni anlamazlar.
sana kızarlar, sitem ederler onları yüzüstü bıraktığından
şikayet ederler
kimse sana ne oldu demez
hoş deseler de sen cevap vermek istemezsin.
biraz yalnız kalmaya
biraz susmaya
biraz gözyaşı dökmeye ihtiyacın olduğunu anlamazlar.
insanlar bencil.
yalnız onlarla ilgilenmen, onlarla görüşmen
hayatındaki her anı onlara anlatman gerektiğini düşünürler
biraz huzura ihtiyacın olduğunu anlamazlar
bir sabah uyandığında 
gün henüz ilk nefeslerini alırken
aynada kendine baktığında şunu fark edersin
sen bir gecede yeryüzünün en şanssız insanı oluvermişsindir
öyle ki yalnızlıktan nefes alamadığını hissedersin
ağlamak istersin
başaramazsın.
sonbahar hüznü gibi
soğuk havaların duygusudur bu yalnızlık
geçicidir, bir grip gibi.
bir kaç gün dinlenip ruhunu sıcak tutarsan eğer
hiç bir şeyin kalmaz
bundan emin olabilirsin.
soğuk havaların hüznü bu,
güneşli tatillere hiç yakışmıyor.


ö.ö


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder