yeşil

Küçükken yeryüzündeki tek yeşil gözlü insanın ben olduğumu sanardım.
Öyle ki, diğer insanlar her şeyi soluk görürken ben parlak görürdüm.
Çünkü benim gözlerim yeşildi.
Kendimi çok özel görürdüm,
Dünyada ne kadar çok insan olduğunu düşünür
Sonra da o kadar beden içinde
Bu bedene layık görüldüğüm için
Ve yeşil gözlü olduğum için gülerdim
Ben şanslı kızdım.
Ben hiç bir zaman kötü olanları yaşamazdım
Duyardım, dinlerdim, bilirdim
Ama ben yaşamazdım.
Bu yüzden ilk kez tanıdığım biri öldüğünde
Gözlerimi kapatmıştım
Tekrar açtığımda karşımda oturuyordu.
Bunu kimseye söylemedim
Ama onu 39 gün fazla gördüm herkesten.
Kapımızın önüne haftanın bir günü pazar kurulurdu
Günün sonunda yerdeki sebzeleri toplayan
İnsanlar görürdüm
O sebzeleri evlerine götürüp yemek yaptıklarını
Çocuklarına yedirdiklerini anlatırdı annem
Sonra kendimi o insanları yerine koyardım
Hep o yerdeki sebzeleri toplayanlardan biri olmak isterdim
Sırf yerdeki domatesin tadı
Sevgi ve gözyaşıyla
Nasıl oluyormuş merak ettiğim için.
Bir gün sokakta oyun oynarken
Etrafıma hiç bakmadan koşuyordum
Çnükü o sırada çaydanlığa benzeyen
Bir bulutun
ağaca dönüşmesini izliyordum
O gün yanlışlıkla bir arabaya çarptım
Neredeyse ölecektim
Şöför bana çok bağırmıştı
O günden sonra hep ölmek nasıl bir şeymiş merak ettim
Ama gece ölmek istemem
Çünkü bir arkadaşım
Uykuda ölmek isterdim dediğimde
Bana, ya çok güzel bir rüya görürken ölürsen?
O zaman hiç bir zaman sonunu
Öğrenemezsin dedi
İşte o zamandan beri daha az ölüyorum rüyamda
Yine küçükken yıldızlara bakmaya korkardım
Eğer çok bakarsam yıldız olacağımı sanardım.
Bu dünyada tek olduğumu
Ve yıldız olursam
Bana benzeyen hiç kimsenin olmayacağından korkardım
Ve o anda dünya kimlerin aynı şeyi düşündüğünü merak ederdim
Bir gün sınıfımıza bir çocuk geldi,
Gözleri yeşildi
Bir gün düştüm,
Canım acıdı
Bir gün ölmek istedim,
Uyanıkken ölecek cesareti bulamadım
Ve bir gün
16 yıl 1 ay ve 2 gün öncesine döndüm
Ve 1 yıl, 2 gün önce
O yıldızlara bakmaktan korkmadım.

ö.ö.