Günün en sevdiğim saatleri bunlar.
Sessiz, huzurlu.
Karpuz kesip peynirle yer gibi bir yaz günü, egede.
Öylesine hafif öylesine samimi.
En çok da bu saatlerde anarım ya seni.
Sen gibi hafif sen gibi yok.
Sorma şimdi nasıl anarsın beni diye.
Hoş olmaz söyleyeceklerim sen boşver.
Zaten aldırmazsın, biliyorum.
Ne zaman ciddiye aldın ki senle beni.
Güneş değiyor yanaklarıma kirpiğinin ucundan, düşüreceksin gururunu aman dik dur.
Yapma, dokunma, konuşma.
Kuralların yasakların sınırların.
Fazla ciddiye alıyorsun yaşamayı, fazla!
Hep söylerdim sana hiç aldırmazdın, yine aldırma bana.
Sesler çoğalıyor, rekler çoğalıyor.
Gürültü karmaşa.
En sevdiğin saatler yaklaşıyor işte.
Belki bu yüzdendi sen giderken ardında kalışlarım.
Saatlerimiz uyuşmadı, ben hep geç kaldım saatlere sen 5 hayat ileri.
Huyumdur, sevmem yaşamayı.
ö.ö.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder