İkimize şiirden bir dünya yaratıp kelimelerce sevişirdik sıcak ağustos gecelerince, gün doğuncaya kadar anardık sevda sözlerini. Şimdi o şiirlerin güzel kadınları ve adamları, nasıl kıskanırlar bizi. Sen yarattığım en güzel adam, sen yazdığım en güzel bitmemiş hikayem. Sen sıcak kalbince bilinmeyen en büyük hazinem. Ne güzel zamanlar çizerdik tavanı yıldızlarla dolu tozlu ve huzurlu gök kubbemize. Ne güzel sen ve ben ve biz olurduk. Geçmişe dönebilsek şimdi neyi farklı yapardık, hangi virgül atlanırdı hangi nokta; kim bilir? Ne şair ruhlu zamanlardı o son yaz. Ne güzel noktalar bırakırdık ardımızda şehirler ve şiirler dolusu. Sevişirdik sen ve ben ve biz olana dek. O son yazın son baharına dek. Ardımızda üç küçük nokta bırakıp ne güzel bittik şimdi şiirden iki farklı şehrin daracık sokaklarında. Bizden ayrı, sen ve ben.
-ö
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder