Pazar, Ağustos 30, 2015

51020803

Peki hayatın bana güzel olmamasının hesabını kim verecekti? Bu sıcak havaların ve yatakta artık dönecek soğuk yerin kalmaması kimin suçuydu? Peki ya adamlar? Her yerde karşıma çıkan ve karşılaşmamız çok geç oldu diyen adamlar, artık kadınlara güvenmediğini söyleyen adamlar. Aşık olduğum adamlar. Bana yalanlar söyleyen adamlar. En güzel yaşlarımın yalanlarla dolu arka sokaklarında ölüşümün hesabını bana bu adamlar verecek miydi? Şimdi yitirdiğim neşemin yerini alan kaşlarımın kenarında belirmiş o kırgın kırışıklığı 20 yaşımın tazeliğine kim açıklayacaktı? Ama ben tüm öfkeme rağmen, tüm küskünlüğüme rağmen hala sevmek istiyorken; hala güvenmek istiyorken ve gözyaşıma yaslanacak bir nehir arıyorken, nerede hata yapıyordum da tüm o "birbirine benzeyen yalancı" adamlara dönüyordum yüzümü. Sonrası, yine kendine kalmalar bu hayatta, en zoru da;  yalnız kalamayan kadınlar.

ö.ö.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder