Çamur

Bir kedi bile senin kadar nankör olamaz, küçük yalancı.
Şu haline bak!
Gittikçe küçülüyor musun
Yoksa ruhun mu bu daralan, çamurdan yatağında?
Farkında mısın sen hep duman kokulusun
Çünkü hep bir rüzgar ötede
Ve yalanların kucağında, kirlisin.
Merak ediyorum, uyuyabiliyor musun hala?
Çok değil mi bunca yalan
Küçücük gözlerine?
Minik bir kız çocuğuyken hayat herkese kolaydı unutuyorsun;
Tek yalnız sen değilsin, kalabalıklar içinde.
Acı bir kahvenin telvesi kadar karanlıksın
Ancak asla o tatta bir güzellik değilsin, üzgünüm
Çünkü yalan acıdır, küçük çocuk
Rengi her ne olursa olsun.
Sen yalan söyledikçe o kedi gözlerinden dökülen
Çamur mu yoksa gözyaşı mı
Ayırt edemiyorum, ne garip.
Ve hala gözlerimin içine bakabilmen çocuk
Ayakta alkışlanacak çamurdan bir
Utanç tablosu.

ö.ö.