Oraya değil o zamana aitim, suçlusu kim? olmak istediğim yer değil bu sokak, gidiyorum. Güneşin doğuşunu görüp bir veda mektubu bırakacağım, en görünür yere. Sen uyandığında ben çoktan bir yıldız olacağım. Senin suçun değil, benim de. Sadece öyle olması gerektiği için. Son kez kirpiklerine dokundum az önce, nemliydiler. Yine ağlamışsın. Bana bir sigara daha yaktıracak bu hallerin. Kendi zamanımın sokağına dönüyorum, belki vapura binerim. Çay. Olsa da yanına sohbet bıraksak. Ellerini sıcak tut. Bu havalar sana göre değil. Daha çok benlik. Şiirlerimi yanıma alıyorum, buraya ait değiller. Ben gibi. Şimdi. Hoşça kal.
ö.ö.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder