Ömrün son gecesi, vakit
Duman; bir yılan gibi sinsi ve acımasız
Ömrün sonunda sevdiğim
Huzurlu bir rüyanın kollarındasın.
Sevginin bol vakti şimdi, bayramlar
Yokluğunda öksüz; çocukluğum.
Ne güzel ellerin ve masalların
Ne aklara karışmış saçların var şimdi.
Düşmandır artık içim, soğuğa
Duman ve o kahrolası sobalara!
Seni benden ayıran tatlı uyku
Haram olsun gecelere ve karanlığa.
Öfkem bir zehir ve özlem sonsuz bir kuyu.
O duman ve kahrolası sobalar!
Son kez göremeden yüzünü
Seni benden alan o gece
Ve o duman,
Yalan!
Uyan sevdiğim, bayram geliyor.
ö.ö.
30.06.06
Pamuk kalpli anneannem, Havva Saçaklı'ya ithaf edilmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder